OP DE BRANDSTAPEL

Doel[bewerken]
Het ultieme doel van Al Qaida is het stichten van een verenigd volk naar het model van het voormalige kalifaat.[2] Al Qaida richt zich daarbij naar eigen zeggen in eerste instantie op islamitische landen die in de ogen van Al Qaida onvoldoende volgens de regels van de islam geleid worden. In deze landen wil Al Qaida het regime vervangen door een op moslimfundamentalisme gebaseerd regime, wat onder andere de invoering van de sharia inhoudt. De organisatie ziet de invloed van het Westen, vooral de Verenigde Staten en Israël, als strijdig met dit doel; Al Qaida wil daarom alle westerse invloed uit moslimlanden verbannen. In een fatwa uit 1998 roept Al Qaida elke moslim op om Amerikanen en hun bondgenoten te doden, volgens de fatwa is dat de wil van Allah en een individuele plicht van elke moslim. Volgens Al Qaida worden moslims onderdrukt door het Westen, de aanstichters van die onderdrukking zijn in de ogen van Al Qaida zionisten die gesteund worden door het Westen. Daarmee hebben Israël en het Westen de oorlog verklaard aan Allah en alle moslims, aldus de fatwa. De fatwa is ondertekend door Osama bin Laden, de ex-leider van Al Qaida, en door Ayman al-Zawahiri, de toenmalige leider van de Egyptische Islamitische Jihad en tegenwoordig de tweede man van Al Qaida en andere islamitische terreurorganisaties.[2][8]
Omdat over Al Qaida veel onbekend is, is ook niet iedereen het eens over de reikwijdte van het doel van de beweging.
Ontstaan[bewerken]
De groep werd in 1988 opgericht door Osama bin Laden. De groep is fundamentalistisch-islamitisch van aard en verzet zich vooral tegen de invloed van de westerse wereld, in het bijzonder de Verenigde Staten, in de islamitische wereld. Aanhangers van de beweging stellen dat het geen terroristische organisatie is, maar dat deze handelt in overeenstemming met de islamitische wet. Deze niet-geestelijken passen echter die islamitische wetten toe zonder de islamitische leermeesters te consulteren. Zij erkennen de tafsir die in de loop van de eeuwen door islamitische juristen werden gemaakt, niet.[9]
Al Qaida is ontstaan uit een verzetsgroep tijdens de Afghaanse Oorlog (1979-1989). In die tijd verenigden alle islamitisch-fundamentalistische groeperingen in Afghanistan zich tot de "moedjahedien" wat "strijders" betekent. De Verenigde Staten steunden hen financieel via de Inter-Services Intelligence (ISI), de veiligheidsdienst van Pakistan. Het betreffende programma van de CIA heette Operatie Cyclone.
De moedjahedien hadden tijdens deze oorlog als gemeenschappelijk doel de Sovjettroepen en de communistische regering te verdrijven. Toch verschilden deze groeperingen sterk van elkaar. Ze baseerden zich op de Koran en Hadith maar in hun interpretatie zaten grote verschillen. Toen de oorlog eindigde begonnen deze groeperingen elkaar te bestrijden. De overwinning in Afghanistan van de moedjahedien op de Sovjet-Unie in 1989 gaf Osama Bin Laden de inspiratie tot de oprichting van Al Qaida omdat grote westerse landen blijkbaar overwonnen konden worden.[10] Daardoor werden ze gemotiveerd om de Verenigde Staten en het Westen zelf aan te vallen, dit mede omdat deze gewenste/verplichte strijd (zie het werk Mijlpalen van Said Qutb) door de islamitische landen en leiders uitbleef.
De situatie in Afghanistan bleef onrustig tot 1994. Toen grepen de Taliban de macht in Afghanistan. Zij boden een veilige haven voor Al Qaida. Osama bin Laden had vanaf 2005 al niets meer van zich laten horen toen hij op 2 mei 2011 werd gedood tijdens een gerichte Amerikaanse actie. Zijn dood betekende niet het einde, maar toch een pijnlijke nederlaag voor Al Qaida.
Al Qaida als organisatie[bewerken]
Er bestaat twijfel over het werkelijk bestaan van een wereldwijd gecompliceerde en vertakte organisatie, zoals Al Qaida vaak wordt genoemd. Een groeiend aantal analisten stelt dat het bestaan van een centraal (door Osama bin Laden) geleide organisatie een simplistische fantasie is. In deze visie had Osama bin Laden geen formele organisatie voor het voeren van een internationale jihad totdat de Amerikanen ten behoeve van het strafproces tegen de organisatoren van de bomaanslag op de Amerikaanse ambassade in Nairobi in 1998 er een vóór hem verzonnen. Zo is bijvoorbeeld het vermeende hypermoderne Al Qaida-hoofdkwartier in Tora Bora nooit gevonden.
Degenen die het beeld van de Al Qaida-organisatie in twijfel trekken, beweren overigens geenszins dat er geen islamitische extremisten bestaan die bereid zijn terreurdaden te plegen om hun idealen te verwezenlijken. Zij stellen echter dat er geen sprake is van een centraal geleide organisatie, maar meer van een netwerk van onafhankelijke groepen met min of meer dezelfde islamitische ideologie. Deze groepen hebben mogelijk wel onderling contact en kunnen in voorkomende gevallen met elkaar samenwerken. In deze situatie valt er geen organisatie op te rollen omdat de terreur blijkbaar voortkomt uit de opvattingen binnen (delen van) de gehele gemeenschap van fundamentalistische moslims zoals wordt verwoord in de oproep tot de verplichte jihad in het in die kringen invloedrijke werk van de islamist Said Qutb zoals zijn bekendste boek Mijlpalen.
De BBC-documentairereeks The Power of Nightmares is sterk gericht op deze twijfel.
Na de oorlogen in Afghanistan zijn er verschillende ondertakken van Al Qaida
In Jemen en Saoedi-Arabië: Al Qaida op het Arabisch Schiereiland
In Somalië: Al Shabaab
In Syrië: Jabhat al-Nusra
In Algerije: Al Qaida in de Islamitische Maghreb
In Indisch schiereiland: Al Qaida op het Indische subcontinent

Annelies Marie (Anne) Frank (Frankfurt am Main, 12 juni 1929 – Bergen-Belsen, (waarschijnlijk) februari 1945[1]) was een uit Duitsland afkomstig Joods meisje dat bekend is geworden door het dagboek dat ze schreef tijdens de Tweede Wereldoorlog, toen ze ondergedoken zat in Amsterdam. Zij stierf aan uitputting en/of vlektyfus in het concentratiekamp Bergen-Belsen. Haar dagboek is postuum gepubliceerd en een van de meest gelezen boeken ter wereld. Anne Frank is opgenomen in de Canon van Nederland als een van de vijftig thema's van de Nederlandse geschiedenis.

Hij studeerde voor onderwijzer, maar stond slechts een korte tijd voor de klas. De politiek van het socialisme trok hem meer aan dan het onderwijs en hij sloot zich aan bij de Socialistische Partij van Italië (PSI). De PSI was over het algemeen een revisionistische partij, maar bezat wel een sterke marxistische vleugel. Mussolini sloot zich aan bij deze vleugel en keerde zich sterk tegen het revisionistisch socialisme. Om zijn dienstplicht te ontlopen vluchtte hij tijdelijk naar Zwitserland (1902-1904). Hier kwam hij in contact met vooraanstaande marxisten.
Ondanks zijn antimilitarisme vervulde hij na zijn terugkeer in Italië toch zijn dienstplicht (1906). In 1909 werd Mussolini secretaris van de vakbond van Trentino (Zuid-Tirol). Hij ontdekte zijn roeping als propagandist en schreef tal van socialistische brochures met een sterk antimilitaristisch en antiklerikaal karakter.
Hij sprak zich uit tegen de Italiaanse oorlog tegen het Ottomaanse Rijk, die als doel de verovering van Libië had. In 1912 werden de revisionisten uit de partij gestoten en werd Mussolini hoofdredacteur van Avanti! ('Voorwaarts'), het rechtzinnige marxistische blad. Onder invloed van de oorlogsstemming in het Italië van 1915 werd Mussolini een nationalist, maar hij bleef ook socialist. Hij zag de oorlog als middel om een socialistische revolutie te ontketenen. Hierdoor moest hij Avanti! verlaten, waarna hij het blad Il Popolo d'Italia stichtte, dat later in Italië het toonaangevende fascistische orgaan zou worden. Het is opmerkelijk te noemen dat Mussolini plotseling artikelen begon aan te dragen waarin hij erop aandrong dat Italië aan de zijde van de geallieerden (Entente) aan de oorlog zou deelnemen. De Franse regering en een aantal fabrikanten financierden in ieder geval wel Mussolini’s krant om Italië te bewegen de kant van de geallieerden te kiezen.[1]

Brexit

'Brexit' is een porte-manteauwoord van 'Britain' en 'exit'. De term heeft betrekking op het uittreden van het Verenigd Koninkrijk uit de Europese Unie.

Op 23 juni 2016 werd een door het Britse parlement georganiseerd referendum over het EU-lidmaatschap van het Verenigd Koninkrijk gehouden. Een kleine meerderheid van 51,9% van de stemmers koos voor uittreden. (Lees verder)

Zolang in het hart, van binnen,
Een joodse ziel levendig is

En naar het oosten, vooruit,

Het oog naar Zion kijkt


Is onze hoop nog niet verloren

De hoop die al tweeduizend jaren leeft

Een vrij volk te zijn in ons land

Het land van Zion en Jeruzalem

Eerste couplet
Laat de morgen schijnen over het zilver en goud van dit land,
Drieduizend li vol met natuurlijke schoonheid.
Dit is mijn prachtige vaderland.
De glorie van wijze mensen
Opgevoed in een schitterende cultuur.
Met een vijf millennia lange geschiedenis.
Laten we onze lichaam en geest wijden,
Aan het voor eeuwig aanmoedigen van dit Korea.

Tweede couplet
We omarmen de sfeer van het Baekdu gebergte,
Nestelen ons in de geest van de arbeid,
De sterke wil, verbonden met eerlijkheid,
Zal voortvloeien in de hele wereld!
Het land is ontstaan door de wil van de mensen,
En het verslaan van de golven met vernietigende kracht.
Laat ons dit Korea voor altijd bewonderen,
Onbeperkt rijk en sterk.

You!
I wanna take you to a gay bar,
I wanna take you to a gay bar,
I wanna take you to a gay bar, gay bar, gay bar.

Let's start a war, start a nuclear war,
At the gay bar, gay bar, gay bar.
Wow! (Shout out loud)
At the gay bar.

Now tell me do ya, a do ya have any money?
I wanna spend all your money,
At the gay bar, gay bar, gay bar.

[Pause]

I've got something to put in you,
I've got something to put in you,
I've got something to put in you,
At the gay bar, gay bar, gay bar.
Wow! (Shout out loud)

You're a superstar, at the gay bar.
You're a superstar, at the gay bar.
Yeah! you're a superstar, at the gay bar.
You're a superstar, at the gay bar.
Superstar.
Super, super, superstar

We will build a great great wall!!

Mexico (Spaans: México), officieel de Verenigde Mexicaanse Staten (Spaans: Estados Unidos Mexicanos)[4] is een land in Noord-Amerika, grenzend aan de Verenigde Staten, Belize en Guatemala, de Grote Oceaan en de Golf van Mexico. Ook enkele eilanden behoren tot Mexico.

Mexico is een federale republiek bestaande uit 31 staten en Mexico-Stad, gelegen op 2240 meter boven de zeespiegel en een van de grootste steden ter wereld. Het land heeft 123.166.749 (2016) inwoners. De meest gesproken taal is het Spaans, waarmee Mexico het meest bevolkte Spaanssprekende land ter wereld is; indiaanse talen worden door zo'n 10% van de bevolking gesproken.

Enrique Peña Nieto van de Institutioneel Revolutionaire Partij (PRI) is president sinds 2012. Gerekend naar het bruto binnenlands product in ppp-dollars is Mexico de twaalfde economie ter wereld.